Terug uit Roemenie, mei 2009

Zo, we zijn net terug uit Roemenië.
We hebben een geweldige reis achter de rug, we kunnen bijna niet meer zitten na drie dagen rijden. Maar het is het wel waard geweest.
Dit keer was het een reis met veel doeleinden.
We zijn naar het kindertehuis vertrokken en toen we daar aankwamen, hadden we net een nacht slapen om bij te komen, want de volgende morgen kwam de grote vrachtwagen stipt om acht uur aanrijden.
Die hebben we met elkaar gelost. Nu geen heftrucks, maar blote handen, doos voor doos, zowel uit- als inladen in de schuur, schuurzolder, garage,

garagezolder en kamers van het mieuwe logeerhuis. Wat een werk, maar petje af. Alles staat bij Klaske geordend. Degene die pakketten gaat maken voor de gezinnen, kan overal bij. Alles op zijn eigen plaats, niets door elkaar.
Het is niet te begrijpen dat zo'n grote vrachtwagen helemaal opgeborgen staat in de voorraadschuren. Die waren dan ook helemaal leeg. En je moet je bedenken, dat ze in september weer helemaal leeg zijn. Dan heeft ieder gezin zowel voedsel als kleding gekregen.
Wij zijn alvast begonnen met het uitdelen van kinderpakketten voor de schoolkinderen. Dat zijn er zo'n 150, die we ter plekke gemaakt hebben en bij de scholen uitgedeeld. De kinderen zijn heel netjes, dringen niet voor en zo. Ongelooflijk, maar het schijnt er vroeger anders aan toe te zijn gegaan. Nu weten ze hoe het het snelst gaat.
We kregen in Moldavië bezoek van een priester, die heel boos werd dat wij ook kinderbijbels in het Roemeens uitdeelden. Hij staat op de foto met een Bijbeltje in de hand. Hij vond het maar niks, de kerk daar is orthodox zei hij, en daar horen de mensen alleen door zijn prediking over God. Hij was kennelijk heel bang dat de kinderen zelf, zonder zijn inbreng, in dat Bijbeltje zouden lezen over de Heere Jezus. Hij vond ook dat de kerk voor deze kinderen zorgdroeg. Ja, dat is zo, maar zelfs Adriana, die hem in het Roemeens kon verstaan en met hem kon praten, kon hem niet overtuigen dat wij dezelfde Heer en Heiland dienen en vandaaruit deze kinderen, die zo schamel gekleed gaan willen helpen met de goederen die in Katwijk zo gul gegeven zijn.


In Moldavië woont Anna, een verpleegster, die van ons incontinentiemateriaal, medicijnen en een medicijnkast kreeg. Zij zorgt voor de mensen, helpt de dokter als hij 1 x per maand komt. Zij kent daar de arme gezinnen en bracht ons ernaar toe. Ze liep dan het erf op en vroeg de mensen naar de bus te komen, zodat wij de nieuwe kleren, die we in de bus meegenomen hadden (geschonken door de Beach Boetiek, het Hobbelpaardje, First Man, breigroep "De Tikkende Pennen", de pathworkgroep uit Apeldoorn, Kinderboetiekje uit Amsterdam, en werkkleding van de dumpshop. Echt geweldig, we konden ter plekke de maat nemen en de kinderen en hun ouders aankleden. Ook zijn we op bezoek gegaan bij de familie, waarvan zoveel kinderen in het kinderhuis zijn opgenomen. Een jonger zusje, een mongooltje, woont nog thuis. Zij kreeg via het Zeehospitium dit prachtige fietsje aangeboden. Prachtig werk om te mogen doen, we hebben het natuurlijk op de film gezet, en u kunt nu al aan de gezichtjes zien hoe blij oedereen ermee is.

Op verzoek van Klaske zijn we daarna naar het naburige dorp van Klaske getogen.
Daar hebben we ook veel bontmantels kunnen weggeven. Het was geweldig om te zien hoe sociaal de mensen met elkaar omgingen. Een man, zelf net van ons voorzien van kleding, duidde ons dat er herder verderop naar ons toe kwam lopen. Hij is erg arm, vertaalde Adriana.
We konden hem een leren jas geven. Hij was de koning-te-rijk!!
Een andere man gaven we een kostuum met een echt nieuw overhemd, die we ook al van de vrouwen van de "tikkende pennen"gekregen hadden. Wat was hij blij, hij straalde gewoon.
De dekentjes zijn ook goed terecht gekomen, die hebben we gegeven aan jonge moeders met hun kleintje op de arm.

De voedselpakketten van Cor hebben we gegeven aan bekende mensen. Alleenstaande ouderen, die echt het allerarmst daar moeten leven. Een man huilde en bedankte me, een vrouw kuste me op beide wangen, heel aangrijpend!

Ook zijn we een keer naar de dokterspost gaan kijken, De verbouwing vordert, deze zomer gaat er weer een deligatie vanuit Frisland naar toe om de timmermannen te helpen. De stoelen en de doktersstoel, die we van de KBM gehad hebben, worden al gebruikt. Mooi om te zien, dat alles terecht komt, waar het het nodigst is.

Ik neem mijn petje af voor Klaske. Ze verzorgt niet alleen de kinderen die haar toevertrouwd zijn. Maar onder haar leiding wordt zo'n hele vrachtwagen goederen verdeeld onder de armen. Dat is even een werk, dat wil je niet weten!!! Gelukkig krijgt ze in de zomer hulp vanuit Friesland bij het maken van de pakketten, maar in oktober moet ze het allemaal zelf doen met de kinderen. Een hele taak naast haar al drukke taak, die ze heeft als moeder van het kindertehuis.
Daarnaast zorgt ze ook voor de mensen die bij haar werken. Petronella kwam op een ochtend met een blauw oog aan en een gekneusde arm, voor de rest onder de blauwe plekken. Ze was voor de zoveelste keer door haar man geslagen. Klaske is met haar naar de politie gegaan om aangifte te doen. De politie daar doet er niet veel aan. Haar man moest zich twee dagen later om acht uur bij het politiebureau melden. Hij heeft dat niet gedaan, en niemand taalt ernaar. Dus is het afwachten op de volgende keer....
Ook kregen we te doen met een meisje dat was weggelopen nadat ze klappen had gekregen. Een hele zoektocht. Naar de ouders toe, daar kreeg haar zus, die ook aan het zoeken was geweest een geweldig pak slaag. Nou al met al is het meisje voor de nacht gevonden en bij ons in het kindertehuis opgenomen totdat de voogdij toestemming geeft dat ze mag blijven of anders oordeelt. Dat is altijd afwachten in Roemenië.

Voor de rest zijn Kees. Koos en Adriana in het dorp en omtrek alom bekend en iedereen straalt en zwaait als hij de bus weer zien aankomen. Ook komen de mensen met goederen aan, nodigen je uit om te eten (dat doe je niet), maar bij de koffie of de eigen gemaakte wijn staat er weer cake klaar. Ze zijn zo gastvrij en gul, ongelooflijk!! Ze kijken toe hoe wij het verorberen en doen dan volgens mij een week over de restjes.

Dit jaar zijn we ook op bezoek gegaan bij de moeder van Adriana.
Adriana is als baby in een kindertehuis met 700 kinderen opgegroeid, omdat haar moeder niet voor haar kon zorgen.
Na navraag bij haar tante is ze twee jaar geleden bij haar vader op bezoek geweest, maar die wilde geen (of mocht niet van zijn tweede vrouw) contact met Adriana en haar broers (dochter en drie zoons). Dat is wat, als dat je overkomt.
Nu waren ze op het spoor gekomen van het adres van haar moeder.
Adriana en wij zijn daar naartoe geweest. We werden heel hartelijk en gastvrij ontvangen. De moeder van Adriana moest steeds huilen. Adriana kreeg daar te horen en te zien dat ze nog een derde broer had, die ook in een kindertehuis, een ander, was opgegroeid.
Haar moeder had haar zoons opgehaald toen ze oud genoeg waren om voor haar te werken, maar Adriana niet. Heel pijnlijk voor haar. Wat is het een zegen dat Annie van de Vegt zich het lot van die meisjes toen zich zo aangetrokken heeft, want ze heeft er stuk voor stuk geweldige vrouwen van gemaakt.

Coni doet heel goed werk in het kindertehuis. De kinderen noemen haar Mammie, en daar lijkt ze ook op. Ze is heel liefdevol, heeft voor iedereen een woord en zorg.

Adriana heeft ook van de nieuwe klediing uitgedeeld aan haar lotgenoten, die ze nog kent vanuit het grote kindertehuis. Floris, kreeg kleding voor haar, haar man en kind. Laura, die we in Constanza opgezocht hebben kreeg een nieuw gebit (haar tanden waren rot) en kleding. Magda, ook in Constanza kreeg ook kleding en geld om medicijnen te kunnen kopen, want zij is heel erg ziek. Laurentia kreeg een heleboel om haar nieuwe kamer te kunnen inrichten en een stofzuiger om schoon te maken.
De stofzuigers, die we kregen, hebben allemaal een nieuwe eigenaar. De scholen, het kindertehuis, tante Mesoesa, de moeder van Adriana, Anna etc.

We zijn ook nog bij de pottenbakker langs gegaan en daar een heleboel gekocht. Heel leuke spaarpotten hadden we besteld om aan onze sponsoren cadeau te doen, maar we hebben ook veel gekocht om op de actiedag te kunnen verkopen voor het goede doel. De pottenbakker was er maar wat blij mee!

Zo hebben we twee weken doorgebracht in Roemenië. Een Roemenië in opbouw kun je wel stellen. Iedereen is voorzien van electriciteit, die ze deels winnen door waterkracht. Je ziet goede en heel slechte auto's op de weg rijden en steeds minder paarden en wagens. Die zie je alleen nog veel in de dorpen waar wij geweest zijn.

In Iash, de grote stad zie je mooie gebouwen verschijnen, dat wil zeggen dat ze allemaal netjes gerestaureerd worden en je gaat zien dat Iash vroeger een rijke stad is geweest.
Je ziet winkelconcerns als Mac Donalds, Kaufland en de Metro. Heel veel autogarages van gerenomeerde merken. Allemaal geld vanuit het buitenland, dat ook weer naar het buitenland toegaat. Ze maken het onmogelijk dat er een eigen middenstand ontstaat in Roemenië. Daarom blijven de armen heel arm en is het bijna niet te doen om er bovenop te komen. De rijkeren worden steeds rijker, doordat ze kunnen kopen, nu nog vrij goedkoop. Soms hebben ze het geld verdiend in een ander land (gastarbeider in Italië, Spanje, Duitsland en nederland), maar soms door te lenen en dat is heel kwalijk en gevaarlijk voorl in deze tijd. Toch hopen we dat er net zoals in Polen een betere tijd voor hen zal aanvangen, maar dat is nu nog niet Onze hulp blijft nog hard nodig. Met name geld om spullen te kunnen kopen om hun eigen huisjes wat bewoonbaarder te kunnen maken.

Toen wij op een dag in het dorpje wilden wegrijden, zagen we een begrafenisstoet aankomen. Op de foto zie je heel goed hoe de mensen gekleed gaan. Je moet je dan indenken dat ze op z'n zondags meelopen in de stoet. De priester loopt ook mee, anders kan de begrafenis niet doorgaan. Dat is de wet bij de orthodoxen. Hij vraagt alleen 100 euro per keer, dat wel vooraf gegeven moet worden. U kunt zich voorstellen dat Klaske heel vaak bijspringt om een begrafenis mogelijk te maken.

Zo, dit was een impressie van onze reis naar Roemenië. We mochten veel goederen uitdelen, die u geschonken hebt aan de armen in Roemenië.

Onze hartelijke dank daarvoor!!!